Σε τι πίστευαν, πάνω από όλα; Η απάντηση, φυσικά, είναι ο ανταγωνισμός. Ανταγωνισμός μεταξύ ατόμων, μεταξύ εταιρειών, μεταξύ εθνών. Ανταγωνισμός, με την έννοια της πάλης μέχρι θανάτου. Ο νικητής τα παίρνει όλα, ο χαμένος δεν παίρνει τίποτα. Και τι άλλο είναι ένα βραβείο πέρα από το απόλυτο απόσταγμα αυτής της ιδέας - και μια τέλεια μπηχτή σε όλους εκείνους τους αισθηματίες που πιστεύουν ακόμα πως η καλλιτεχνική δημιουργία είναι κάποιου είδους καταφύγιο από τον ανταγωνισμό. Δεν υπάρχει τέτοιο καταφύγιο, αυτές τις μέρες, αυτή την εποχή! Κανείς δεν πιστεύει πια πως ο κόσμος της τέχνης είναι κάποιου είδους σοσιαλιστική ουτοπία, στην οποία διαφορετικά καλλιτεχνικά πνεύματα δουλεύουν πάνω στα διαφορετικά τους έργα το ένα πλάι στο άλλο, παράλληλα και με αλληλεγγύη.
Έχουν αλλάξει τα πράγματα εδώ, όπως έχουν αλλάξει παντού! Είναι μια ελεύθερη αγορά πια. Επιβίωση για τους πιο άξιους, αφανισμός για όλους τους άλλους. Οπότε, ας βάλουμε έναν καλλιτέχνη να ανταγωνιστεί ενάντια σε έναν άλλο καλλιτέχνη, έναν συγγραφέα εναντίον ενός συγγραφέα και έναν μουσικό εναντίον ενός μουσικού. Ας αφήσουμε τη ζήλια, την αντιπαλότητα, την οικονομική αβεβαιότητα και την κατάσταση άγχους να γίνουν τα νέα κίνητρα δημιουργικότητας!
jonathan coe, αριθμός 11
Μετάφραση: Άλκηστις Τριμπέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου