Λένα Παππά - Επτά ποιήματα

 Νεουργήματα

Από χιλιόχρονα δέντρα βγαίνουν
καινούργια φύλλα και καρποί
από αρχαίους πόνους η καρδιά μου βγάζει
καινούργια δάκρυα και τραγούδια.


Μεταμόρφωση

Αδέσποτη μνήμη
παρατημένο, πεταμένο γατί
στα τρίστρατα της λησμονιάς

Περνώντας σε περιμάζεψα
πονετικό
σε τάισα γάλα τρυφερότητας
κι εσύ θεριεύοντας μέσα στα χάδια μου
γίνηκες Τίγρη
και με ξέσκισες.


Η Έξοδος

Ξοδεύεσαι άδικα
γυρεύοντας την έξοδο
που δεν υπάρχει.

Υπάρχουν μόνο
ζωγραφισμένες πόρτες και παράθυρα
- όπου καθημαγμένο
πάνω τους λυώνει το πικρό σου σώμα
από την τρομερή, απεγνωσμένη
μάταιη προσπάθεια
ανάμεσά τους να μπορέσει να χωρέσει.


Φίδια

Πολλά πουκάμισα θα δεις ν' αλλάζουνε τα φίδια
μάταια περιμένοντας
το δηλητήριό τους όλο να ξοδέψουν.
Το φίδι πάντα μένει φίδι.


Η δυσκολία της ευκολίας

Πόσο η ζωή είναι δύσκολη στην ευκολία της -
λίγοι-ελάχιστοι όμως το καταλαβαίνουν.
Έχει διαστρεβλωθεί εντελώς ο νους μας

και ψάχνουμε την πιο λαβυρινθώδη οδό
ενώ η λύση είναι εκεί, μπροστά μας.

Τι κρίμα
δια της τεθλασμένης να πηγαίναμε
όλοι στο ίδιο τέρμα
ενώ υπάρχει η ωραία ευθεία.


Περιορισμός

Πέρα απ' τον εαυτό σου
θέλεις
μα δεν μπορείς να πας
όπως το ποτάμι
μ' όσα αφρισμένα
νερά κι αν πλημμυρίζει
δε γίνεται ποτέ
ν' αλλάξει κοίτη.


Το Μυστικό

Το εξαίσιο μυστικό:
να λουλουδίζεις στο σκοτάδι
όχι για να σε δούνε μάτια
αλλά να σε οσφρανθούν καρδιές.

Πηγή: Τα Ποιήματα, Δ' Τόμος, Αθήνα: Αρμός 2009

Αναδημοσίευση από: https://www.iskiosiskiou.com/2009/12/blog-post_11.html