Κρέμομαι από φωνές
ο δρόμος αδειάζει ανεβοκατεβαίνω σιωπηρά
μια πρώιμη νεανική ηλικία
διάδρομοι, είσοδοι
σπασμένες λάμπες αγρυπνούν
απόψε δεν σκέφτομαι τη θαυμαστή ουτοπία
το παράφωνο όργανο
το σπίτι που μονολογεί
Η νύχτα ζεστή
υποβρύχιο φως
πάνω στο φόρεμά σου.
Πηγή: Τηλεφωνικός θάλαμος, Εκάτη, 2024.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου