Το φιλμ είχε αρχίσει.Μαζεύτηκα σε κρέας και αίμα.Ένας λυγμός με παίδευε καθώς έπαιζε ο εαυτός μου.Θα ήταν ευτυχισμένος κάποτε.Αυτό φαινότανε από την εξοχή και τη μακρινή θάλασσα στον άνεμο.Μια παραλία από αστεία κοχύλια κι ένα παιδί.Μια παραλία από μιαν ιστορία παιδική.Μια παραλία —Έσκυψα να μαζέψωένα κλαδί μέσα από τα φύκια.Ένας ροζ κόκκινος βράχος έλεγε πως ήταν ωραίος ο θάνατος κάτωαπό τον ήλιο.Κι εσύ;Αέναη ερώτηση σαν μια αναδίπλωση μέσα σ’ ένα ίδιο κύμα.Θυμάμαι αγάπη το κλίμα στο Νότο.Το κλίμα στον Βορρά.Το κλίμα —Το μικρό καβούριπου μπήκε σ’ ένα τυχαίο αυτίξένο.Και το γυαλί που θύμιζε βότσαλο και ήταν διάφανο και θολό γιαόλη μου τηζωή.Και κάτι άλλο που ήταν πολύ σαν άλογο στον άνεμο.Ένας καλπασμός.Ο αφρός της θάλασσας από την οθόνη φτάνει ώς εδώ σκέφτηκα.Πρέπει να σηκωθώ.Θα βραχούμε.
Νανά Ησαΐα, Ένα βλέμμα, Αθήνα, Ερμείας 1974, σ. 49-56: 50-51.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου