ΒΛΕΜΜΑΤΑ
Μάτια γέφυρες είναι τα δικά μου,
κυλάνε τα νερά από κάτω τους
και πάνε να χυθούνε στη λήθη.
Στο ατσαλένιο μου μέτωπο
τις κιγκλίδες κοιτάζοντας
περπατάνε οι σκέψεις μου.
Ο μαύρος μου σβέρκος η θάλασσα είναι
που χάνονται οι ποταμοί,
και τα όνειρά μου είναι τα σύννεφα
που εκεί πάνω εγώ για χάρη τους ζω.
Μάτια γέφυρες είναι τα δικά μου,
κυλάνε τα νερά από κάτω τους
και πάνε να χυθούνε στη λήθη.
ΜΑΖΙ ΣΟΥ
Δεν είσαι τόσο μόνη χωρίς εμένα.
Σε συντροφεύει η μοναξιά μου.
Εγώ εξόριστος, εσύ απούσα.
Ποιος από τους δυό μας έχει πατρίδα;
Μας ενώνουν ο ουρανός και η θάλασσα.
Η σκέψη και τα δάκρυα.
Νησιά και σύννεφα λήθης
χωρίζουν εσένα κι εμένα.
Το φως μου αποδιώχνει τη νύχτα σου;
Η νύχτα σου σβήνει τις αγωνίες μου;
Η φωνή σου διαπερνά τον θάνατό μου;
Ξεκινάει ο θάνατός μου και σε προφτάνει;
Οι αναμνήσεις στα χείλη μου.
Στα μάτια σου η ελπίδα.
Δεν είμαι τόσο μόνος χωρίς εσένα.
Με συντροφεύει η μοναξιά σου.
ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ
Ακουμπάς στον ώμο μου,
το δεξί φτερό μου είσαι.
Λες και ξεδίπλωσες
τ’ απαλά μαύρα φτερά σου,
και τα λόγια σου σ’ έναν ουρανό
με ανεβάζουν τώρα πάλλευκον.
Μεταρσίωση. Σιωπή.
Στο τραπέζι μου κάθομαι,
ο ώμος μου αιμορραγεί
η απουσία σου με πληγώνει.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου