Γιώργος Πρεβεδουράκης - Δύο ποιήματα

ΥΨΩΜΑ 736

Μια μέρα θα το ρίξουμε στην εφαρμοσμένη

κβαντομηχανική, στα οδοφράγματα

ή στα ψώνια

όλου του κόσμου οι ξώφαλτσες, τα καρφιά

οι βίδες μες στις χύτρες ταχύτητας

στο απώτερο μέλλον θα δικαιωθούν

έστω λίγο

για την ώρα ας κάνει ο καθείς ό,τι μπορεί

με τα ξυραφάκια στα μανταρίνια

με τον ελεύθερο σκοπευτή στις έθνικ συναυλίες

το πριονισμένο δίκαννο και τ’ αχόρταγο

φλογοβόλο της marvel

το μίσος στριφογυρνά σαν πασχαλιάτικο αρνί

που συναινεί κάθε που τσιμπολογάς

πάνω απ’ τη σούβλα γλυκάδια

γι’ αυτό ας κάνει ο καθείς ό,τι μπορεί

με τη διάφανη τεφροδόχο

τη χοάνη του μουσκέτου που φράκαρε

τον κιμά

που εξέχει του στομίου

της κρεατομηχανής έστω συμβολικά

το ύψος των περιστάσεων μας καλεί

να κρατηθούν τα κάρβουνα αναμμένα

μια μέρα θ’ ανταμώσουμε

στην άλλη πλευρά της φωτιάς

*

JESSE

Ο λόγος που υπάρχουν τα περιθώρια

είναι για να στενεύουν

απ’ την παλίρροια

μονάχα οι σωματέμποροι θα σωθούν

η δεξίωση αρχίζει κύριε Όουενς

σταματήστε σας παρακαλώ να σαλτάρετε

πάνω απ’ τα χαρτόκουτα των αστέγων

οι σκάλες προορίζονται

μόνο για τους λευκούς συναθλητές σας,

όχι από εκεί κύριε Όουενς

χρησιμοποιήστε καλύτερα

τον ανελκυστήρα εμπορευμάτων

Από τη συλλογή: Δίστομο, Εκδόσεις ΠΑΝΟΠΤΙΚόΝ, 2025.

Αντλήθηκαν απ' το προφίλ του Σπύρου Αντωνόπουλου