Νίκος Γκάτσος - Ανατολή Ανατολή

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος

Μουσική: Δήμος Μούτσης

Πρώτη εκτέλεση: Μανώλης Μητσιάς

 Βοριάς και κρύο

έξω φυσάει

κι ο καπετάνιος

στο καφενείο

καπνό μασάει

Μισοκοιμάται

μισοθυμάται

και τραγουδάει:

Παιδάριο παιδάριο

στην Προύσσα στον Σαγγάριο

μες στου πολέμου τη φωτιά

έριξ’ η μοίρα τα χαρτιά

και με την πρώτη καραβιά

γλιτώσαμε από την σκλαβιά

και πέσαμε στην προσφυγιά

Ανατολή Ανατολή

δική σου είμαστε φυλή.

Στη Μυτιλήνη και στη Χιο

μακριά από τ’ άγριο το στοιχειό

μας βάλανε σ’ ένα χωριό

και στήσαμε νοικοκυριό

ώσπου την άλλη την χρονιά

φύσηξε αγέρας τα πανιά

και φτάσαμε στην Κοκκινιά

Εδώ ριζώσαμε βαθειά

με τους καημούς μας αρμαθιά

και μέσα στην αναποδιά

κάναμ’ αγγόνια και παιδιά

Ψωμί μας φέρνουν και κρασί

τώρα που μείναμε μισοί

δόξα Σοι Κύριε δόξα Σοι.

Ζέφη Δαράκη - [άτιτλο]

Τα μάτια τού κατάτρωγαν το πρόσωπο
ξετυλιγόταν σαν καπνός από τσιγάρο μες στον ύπνο μου
Έπειτα τον κλειδώνανε ξανά αθόρυβα δωμάτια

Μονάχα η αντανάκλαση του ήλιου στο σκοτεινό νερό
κι εκεί το πρόσωπό του
Έψαχνα να τον βρω με σκασμένα χείλη με ανατριχιασμένο
το δέρμα της μνήμης-
μα πού είχε φύγει; Στη σοφίτα τα βιβλία της εφηβείας του
ο Αρθούρος Ρεμπώ κι ο Λοτρεαμόν ωχροί σαν το φεγγάρι
στο στήθος τους σπασμένες όλες οι χορδές

Έπειτα διπλασιαζόντουσαν οι αράχνες στους καθρέφτες
κι έβλεπες το ίδιο πρόσωπο να επαναλαμβάνεται
ατέλειωτα
την ίδια φιγούρα με τη φθαρμένη τήβενο και κατάσαρκα
τη λευκή μπλούζα

Έκλειψη. Το ημικύκλιο αίμα.

Δημήτρης Καταλειφός - Βιτρίνα

Όσο κι αν κοστολογώ τον εαυτό μου,
εγώ δεν κάνω επ’ ουδενί καμία έκπτωση.
Επιπλέον έχω πρόσωπο, το οποίο δεν κρύβω,
ενώ εκείνος το καλύπτει επιμελώς.
Σε κάθε περίπτωση,
συνεχίζω προσιτός τη βόλτα μου
και με αίσθημα υπεροχής απέναντί του.

Πίσω από τζάμια θολά

Γεώργιος Ιακωβίδης - Μαθήματα γλώσσας

 

Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος - Εκδίκηση

 Μ εκδικείται το νερό
Σε ποτήρια γυάλινα
Μπουκάλια του εμπορίου πλαστικά
Και πέλαγα Ιόνια
που ξεχειλίζουν στα πόδια μου
Μ εκδικείται 
Σε βροχές με ουρά χελιδονιού
Υδρορροές με γεμάτο το ύψιλον
Και σε χειμάρρους απρόβλεπτους
που μου απευθύνονται
Σε δεύτερο πρόσωπο
Στον ενικό του κάτω χείλους μου
Για όλα τα τεχνητά φράγματα που σκαρφίστηκα
Είναι μια εκδίκηση θριαμβευτική
Το να διψώ τόσο
και να μαι φτιαγμένος
Από λέξεις που πνίγονται
με την πρώτη σταγόνα

Μεσολάβηση 2018, 24 γράμματα

Βερονίκη Δαλακούρα - Δεκέμβρης

Μερικοί ποιητές παρασυρμένοι απ' την πίκρα τους γράφουν — υπολογίζοντας μόνο το πάθος της τρυφερής καρδιάς.

Έτσι έμαθα πως κι ο Κορτέζ ήταν ποιητής από τους πιο απελπισμένους, γιατί όταν κατέκτησε την Τσαμπαόρα διέταξε να καταστρέψουν όλα τα είδωλα των θεών, που αγαπούσαν, κλαίγοντας έπειτα στην αγκαλιά κάποιας που λάτρευε χωρίς όμως και να ξέρει πως ανήκε σε θεϊκή — ναι — γενιά.

Μα ας αφήσουμε τους μύθους. Ας ανοίξουμε τις παλάμες βλέποντας τις γραμμές της γιορτής ή την παραμονή μιας λύπης. Ας περπατήσουμε με το ταπεινό βλέμμα που ταιριάζει στους μαθητές του έρωτα και σ' όσους ξέρουν να διακρίνουν το ερχόμενο πάθος. Αυτός ο χειμώνας αυτός ο χειμώνας θάναι γεμάτος κλαρίνα με το χρώμα των παλμών μας, που ταξίδεψαν.

Πηγή: Η παρακμή του έρωτα, Αθήνα: Διογένης 1976.

Απόστολος Μελαχρινός -Αντιστροφή

-Μην καταφρονάτε την Αλληγορία,
την ωραία Κυρά.
Πάει νάντιφεγγίσει
σε θρηνητικά νερά.
-Όνειρο, λεν οι ήσκιοι,
φόρεσες μαβί.
Μην περνάς πριν με το πης
το θλιμένο μυστικό
που σε αυλούν οι φλοίσβοι.
-Μια φορά αγαπήθηκαν
ο Πύραμος κ’ η Θίσβη.