Ορφέας Περίδης - Δε σε κοιτάω στα μάτια

 

Κώστας Ηλιάδης - Ανεικονικό

 

Νίκος Παναγόπουλος - Είσοδος

Καθισμένος σε μια καρέκλα
σπέρνω τους σπόρους της σιωπής μου.
Μικροσκοπικά έντομα περιεργάζονται
ένα πράγμα το οποίο ονομάζεται νιότη.
Μια περίτεχνη λάμπα σκύβει από πάνω.
Περπατώντας σε σταματημένα νερά
μπαίνω μέσα στον βωμό της κάθε λέξης.

      Πέρασμα, ΑΩ, 2023

Διαβάστε περισσότερα: https://poets.gr/el/poihtes/panagopoulos-nikos/962-perasma/1741-eisodos

Αργύρης Χιόνης - Όταν οι άνθρωποι θα σέρνονται συρίζοντας

 Θα ’ρθει μια μέρα που απ’ την πολλή απουσία αγάπης θα παγώσει το αίμα των ανθρώπων κι οι γλώσσες τους, μοιρασμένες στην αλήθεια και το ψέμα, διχαλωτές θα γίνουν σαν τις γλώσσες των φιδιών κι απ’ το πολύ να ξεγλιστρούν απ’ τη δικαιοσύνη φολιδωτά θα γίνουν τα κορμιά τους. Θα σέρνονται τότε συρίζοντας τη σιωπή της ψυχής τους κι από το ίδιο το φαρμάκι τους φαρμακωμένοι θα πεθαίνουν.

«Λεκτικά τοπία»

Pier Paolo Pasolini - [Ποδόσφαιρο]

 "Το ποδόσφαιρο είναι η τελευταία ιερή παράσταση της εποχής μας. Στον πυρήνα του είναι ένα τελετουργικό, ακόμη κι αν μοιάζει με φυγή από την πραγματικότητα. Ενώ άλλες ιερές παραστάσεις —ακόμη και η θεία λειτουργία— βρίσκονται σε παρακμή, το ποδόσφαιρο είναι η μόνη που μας έχει απομείνει. Το ποδόσφαιρο είναι το θέαμα που έχει αντικαταστήσει το θέατρο.

Όταν έμενα στη Ρώμη πήγαινα κάθε σ/κ στο Ολίμπικο για να δω ένα παιχνίδι χωρίς να υποστηρίζω κάποια από τις ομάδες που έβλεπα καθώς είναι γνωστό πως είμαι οπαδός της Μπολόνια. O οπαδισμός είναι μια νεανική ασθένεια που κρατάει μια ζωή. Η Μπολόνια εκείνης της εποχής ήταν η καλύτερη της ιστορίας της. Δεν έχω δει κάτι πιο ωραίο από τα ένα-δυο που έκαναν ο Μπιαβάτι με τον Σανσόνε. Τι Κυριακές ζούσαμε τότε στο Στάδιο Κομουνάλε!

Δεν υποστηρίζω τη Μπολόνια μόνο γιατί είναι η πατρίδα μου αλλά και γιατί εκεί άρχισα να παίζω ποδόσφαιρο όταν ξαναγύρισα στα 14 μου. Τα απογεύματα που πέρασα παίζοντας μπάλα στο Πράτι ντι Καπράρα ήταν δίχως αμφιβολία τα πιο όμορφα της ζωής μου. Παίζαμε έξι ή επτά ώρες ασταμάτητα και συνήθως έπαιζα στη δεξιά πλευρά. Κάθε φορά που τα σκέφτομαι νιώθω έναν κόμπο στο λαιμό. Σε αυτό το θέμα έχω μείνει στο λυκειακό ιδεαλισμό, εκείνον τον καιρό που το να παίζεις ποδόσφαιρο ήταν το ομορφότερο πράγμα στον κόσμο.

Αν δεν υπήρχε ο κινηματογράφος θα ήθελα να ήμουν ένας καλός ποδοσφαιριστής. Γιατί μετά τη λογοτεχνία και τον ερωτισμό, για μένα το ποδόσφαιρο είναι μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις.

Γιώργος Σεφέρης - Έξι ρίμες για δώδεκα μαχαίρια

1

Πάνω σε κάμα δίκοπη θα γράψω τ' όνομά σου

να την καρφώσω στην καρδιά με την κορμοστασιά σου

2

Χώρισα το ροδάκινο με τούτο το μαχαίρι

πώς μ' άνοιξες τον κόρφο σου στον ήλιο μεσημέρι

3

Μην τα πετάς τα λόγια σου σαν τ' άχερο στ' αλώνι'

μού 'καμες πέτρα την καρδιά κι η κάμα σου στομώνει

4

Κοπέλα μαυρομαντηλού, μην παίζεις με τα ψάρια'

μπορεί μαχαίρια να γενούν, και σφάζουν παλικάρια

5

Λεπίδι που με χτύπησες, ήσουν το νιο γεγγάρι

στη γέμισή του κόκκινο, στη χάση του κουφάρι

6

Δαφνόφυλλό μου που άστραψες σαν αναμμένο βάτο'

ο εχτρός το καταράστηκε κι ο φίλος ευλογά το

ΣΕΦΕΡΗΣ

Αμοργός, 4 Σεπτ. 1961

Περιοδικό: ΤΡΑΜ ένα όχημα, τ. 1, Οχτώβρης 1971

Αντλήθηκε από τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη

Bauhaus - The Man With the X-Ray Eyes