Δήμητρα Χ. Χριστοδούλου - Christmas decoration

Περνάει η Αθήνα το κραγιόν στα κρύα χείλη
Κι όλα αστράφτουν τα χρωματιστά φωτάκια 
Επάνω στο υπερουράνιο φόρεμά της.
Αφήνει φίλημα επάνω στον καθρέφτη
Κι ύστερα με βουτιά από την ταράτσα
Βροντάει στο οδόστρωμα, ανάμεσα στ’ αγόρια
Που λεν εδώ κι εκεί τα κάλαντα.
Έτσι είναι η πόλη μας: αυτόχειρας κοκέτα
Που ο γδούπος της βουβαίνει δια παντός
Τον ίσκιο του Παπαδιαμάντη.
Την Άγια Νύχτα μόνο σέρνουν νιαουρίσματα
Γάτοι ανεβασμένοι στους κάδους,
Αλαφροΐσκιωτοι ψαράδες απ’ τη Σκιάθο 
Που οσμίζονται τον τάφο τους εδώ.
Διαλύονται αστερισμοί κι αποφάγια 
Κι ο αέρας ταξιδεύει τα χαρτόκουτα
Απ’ το προσκέφαλο του αστέγου ως το νησί τους.
Εκεί, χτυπώντας την γυαλιστερή ουρά 
Κλαίει την αδικοχαμένη η φώκια
Εδώ, μαζί της κλαίει στο κινητό 
Ο φύλακας του Ζωολογικού Μουσείου
Που κάνει βάρδια σε αίθουσες κρύες
Και τον κοιτούν με τα γυάλινα μάτια τους
Οι νεκροί τάρανδοι του Άη- Βασίλη. 

Είκοσι τέσσερις χτύποι και σιωπή, Ιούνιος 2019,

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος

 

Γιώργης Μανουσάκης - Μακρινή γέννηση

Εκείνο το τοπίο με τα έλατα
και το χιόνι τ' αμόλευτο
από πατημασιές ανθρώπων,
εκείνα τα τραγούδια τ' απαλά
τα γλυκά που τα λένε πολλές
φωνές παιδιάστικες δίχως την πιο μικρή παραφωνία
βγαίνουνε σίγουρα από τ' όνειρο
το δικό μας που ολοζωής ονειρευόμαστε
χωρίς ποτέ μας να το κατοικήσομε
– αχνός που διασκορπίζεται στον κρύον αέρα.

Όμως καμιά δεν έχουν σχέση
με το παιδί που γεννιέται
Δεκέμβρη μήνα
σε γη στεγνή κι άνυδρη
ριγώντας με τον παγωμένο γραίγο
γιατί η σπηλιά δεν έχει πόρτα
και τ᾽ άχυρα αγκυλώνουνε
το τρυφερό κορμί.

Και κανείς δεν παίρνει είδηση
εξόν από δυο τρεις βοσκούς αλαφροΐσκιωτους
και τους αγγέλους που πολύ ψηλά,
απόμακροι, ψέλνουνε με φωνές
που δεν ακούγονται εδώ κάτω.

Γιώργης Μανουσάκης

Χριστούγεννα 1997

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1967-2007. ΑΝΕΚΔΟΤΑ-ΑΘΗΣΑΥΡΙΣΤΑ

τόμος Β

Γαβριηλίδης 2013

Van Morrison -Celtic Ray

 

Γιώργος Ιωάννου - Το κατοχικό ημερολόγιο

«Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 1943

Συννεφιά. Η ώρα 7½ το πρωί πήγα στο συσσίτιον. Κάλαντα. Η ώρα 8½ ξεκινήσαμε. Πήγαμε σε πολλά μέρη, μεταξύ των πολλών και στον Μητροπολίτη, στον Διεθνήν Ερυθρόν Σταυρόν, στο Πανεπηστήμιον κ.λπ. Κάναμε άριστη εντύπωση. Ένας Γερμανός αξιωματικός μας έβγαλε φωτογραφία, επίσης και ο υπαίθριος φωτογράφος. Όπου ψάλαμε ενθουσιάζαμε το πλήθος που μας περιστοίχιζε. Κάποιος από τον ενθουσιασμό του έδωσε εννέα εκατομμύρια δραχμές. Ή ώρα 1μ.μ. γυρίσαμε στο συσσίτον όπου και φάγαμε –νερόβραστα φασόλια-κατόπι ξεκινήσαμε και πάλι και ψέλναμε συνεχώς μέχρι το βράδυ. Όταν τελειώσαμε είμασταν όλοι κατάκοποι, μας πονούσε ο λαιμός μας. Μέχρι την μεσημβρίαν είχαμε μαζέψει εξήντα εκατομμύρια δρχμ. Και μέχρι το εσπέρας περάσαμε τα 120 εκατομμύρια.

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 1943

Συννεφιά. Χριστούγεννα. Σαν σήμερα εδώ και 1943 χρόνια γεννήθηκε στην Βηθλεέμ της Ιουδαίας ο Ιησούς Χριστός ο Σωτήρ του Κόσμου. Το πρωί πήγα στον Άγιον Αθανάσιον, ήταν ο πατήρ Λεωνίδας μετά της χορωδίας γι αυτό χιλιάδες κόσμου συνέρρευσαν εις τον ναόν…

Το μεσημέρι φάγαμε στο συσσίτιο κρέας με μακαρονάδα. Κάναμε και μια μικρή γιορτή. Η ώρα 2μμ πήγαμε στο Δημοτικόν Νοσοκομείον και μοιράσαμε τρεις τεράστιες λαμαρίνες κέικ. Μία άλλη ομάς την αυτήν ώραν ξεκίνησε για το Επταπύργιον. Με τα τραγούδια μας κάναμε για λίγες στιγμές να ξεχάσουν τους πόνους και τα φαρμάκι της ζωής τους…

Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 1943

Συννεφιά. Το πρωί πήγα στην Παναγία Χαλκέων και λειτουργήθηκα. Το μεσημέρι φάγαμε μακαρόνια με ένα ουκ ευκαταφρόνητον κομμάτι κασέρι. Και πάλιν η ώρα 2μμ πήγαμε στο γηροκομείον∙ ψάλαμε και μοιράσαμε κέικ . Κατόπιν εν μέσω καταρρακτώδους βροχής, ξεκινήσαμε και πήγαμε στο Τμήμα Μεταγωγών στους φυλακισμένους. Ψάλλαμε και τους ενθουσιάσαμε κυριολεκτικώς. Είπαν και ποιήματα μερικοί. Κυρίως ενθουσιάστηκαν με τα πατριωτικά θούρια. Π.χ ένας μικρός με εξαιρετική φωνή, έλεγε μόνος: Μεριάστε να διαβή με (δόξα) τιμή το τάγμα των ευζώνων με τη γαλήνη. Και ύστερα αρχίζαμε όλοι μαζί (Τα ρόδα…). Μερικοί άρχισαν να φωνάζουν ζήτω. Τους μοιράσαμε κεκ και φύγαμε. Ομολογώ ότι μέχρι σήμερα δεν πέρασα καλύτερα Χριστούγεννα…»

Γιώργος Ιωάννου (1927 - 1985)

Το κατοχικό ημερολόγιο / Εκδόσεις Εστίας 2000

Σταύρος Σταμπόγλης -Πλοκή θ'

 Όπου κάνω την βόλτα μου σαν ήρωας
από φως σπασμένο σε θέατρο σκιών,
με τον υπολογιστή, τα συντριμμένα γόνατα
και τη γατοτροφή στο σακουλάκι·
βηματισμός μοναξιάς.
Εκςί πλάι στο ρείθρο του δρόμου,
τόσες ηττημένες λέξεις,
τόσες φυλές ρωγμή τη ρωγμή,
ένας αίλουρος θάνατος.
Και η αδυναμία του έρωτα να διεισδύσει
κατά πώς πρέπει στοχεύοντας.

Πηγή: Παραλλαγές Μεσογείου Ακτής, Κοράλλι, 2025

Αντλήθηκε από τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη

Γιώργος Σεφέρης - Canzona

 

Μορφή των βυθισμένων Αγιασμάτωνμάνα της άγνοιας και της σοφίαςμάνα της μάχης και της ειρήνηςμάνα στη χώρα των ζωντανών, κοντά σε βρύσες τραγουδιστέςόπου λυθήκαν τα νεράκοντά στον ήχο του αργαλειού,κι όπου το χιόνι δεν τελειώνεικι όταν θλιβόμαστε κι όταν χαιρόμαστε για τα σπουδαία και για την κολοκύθα,βοήθησέ μας. Πάνω απ’ τη φωτεινή κατήφεια της ερήμουκι ανάμεσα στα έθνη που μας αγαπούνή μας εχτρεύουνται ή μας παραγνωρίζουν· σε πολιτείες που στράγγισαν μες στα τειχιά τους·κάτω στους κάμπους των πολεμίων,στάσου κοντά μας. Κι ανάμεσα στ’ αδέρφια μας που κλώθουνστις φλέβες τους το δίκλωνο αίμα, στον άγριο φόβο της αγάπηςστην τρυφερότητα του μίσουςστην κατηφόρα του σκοταδιού,βοήθησέ μας. Δώσε μας έναν ύπνο με όνειρα σαν το κουπί μας, σαν εκείναπου έχουμε κεντημένα στο πετσί μαςμε πελαγίσια υπομονή·όχι τον κυβιστή τον Εφιάλτη. Προύσα, Μάης 1949

[ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄] /[Από τις «Μέρες του 1945 – 1951»]