Τετάρτη 2 Ιουλίου 2025
Τρίτη 1 Ιουλίου 2025
Yves Bonnefoy - Επετειακό
Το πουλί των ερειπίων ελευθερώνεται απ' τον θάνατο,
Φτιάχνει τη φωλιά του στην γκρίζα πέτρα στον ήλιο,
Ξεπέρασε κάθε οδύνη, κάθε μνήμη,
Δεν ξέρει πια τι είναι το αύριο μέσα στο αιώνιο.
Yves Bonnefoy, Σε αναζήτηση τόπου, Μετάφραση: Θανάσης Χατζόπουλος, Εκδόσεις: Στερέωμα
Arthur Rimbaud - Θαλασσογραφία
Οι ΑΣΗΜΕΝΙΕΣ και χάλκινες άμαξες –
Οι ατσαλένιες και ασημένιες πλώρες –
Χτυπούν τον αφρό,–
Ανυψώνουν τους υπόγειους κορμούς των βάτων.
Τα ρεύματα των χέρσων εκτάσεων,
Και τ' απέραντα αυλάκια της άμπωτης,
Φεύγουν κυκλωτερά προς την ανατολή,
Προς τους στύλους του δάσους, –
Προς τους κορμούς της προκυμαίας,
Που η γωνιά της χτυπιέται σε στροβίλους φωτός.
Πηγή: Εκλάμψεις, Μετάφραση: Αλέξης Ασλάνογλου
Νίκη-Ρεβέκκα Παπαγεωργίου - Ο ελέφαντας και το γατί
Ένας ελέφαντας συνάντησε μια νύχτα στο δάσος ένα γατί. Ετοιμαζότανε βέβαια να το πατήσει, όταν ξαφνικά το γατί, νιώθοντας τον κίνδυνο που το απειλούσε, και πως ήταν αδύνατον αλλιώς να ξεφύγει, πήρε να γλείφεται μαλακά μαλακά. Τόσο όμορφες ήταν οι μικρές του κινήσεις, που ως και τα φύλλα στα δέντρα σταμάτησαν ξαφνικά να θροΐζουν, κι όλο το δάσος μ’ ανάσα κομμένη έσκυψε πάνω από το γατί. Η χάρη της στιγμής, περνώντας μέσ’ απ’ την προβοσκίδα του ελέφαντα, καλαστάλαξε μες στην ψυχή του σα λύπη βαθιά. Ποτέ πριν δεν είχε νιώσει βαρύτερος, πιο χοντρός, πιο αδέξιος. Άφησε το γατί να φύγει, απελπισμένος, και δεν κοιμήθηκε κείνη τη νύχτα, πρώτη του φορά συνειδητοποιώντας πως δεν διέθετε, κείνος, τούτην εδώ την αφοπλιστική γοητεία. Θα του πατήσω τα πόδια, σκεφτόταν, την πρώτη φορά που θα το ξαναδώ. Κι έκανε σχέδια πώς θα τα καταφέρει.
Το γατί όμως δεν ήταν κουτό. Πέρασε τη ζωή του επάνω στα δέντρα, τρεφόταν με φύλλα και δεντρόβια ζώα. Όταν έβλεπε από ψηλά τον ελέφαντα, καθόταν ακίνητο. Καταλάβαινε αυτό πως ο ελέφαντας ζήλευε. Μπορούσε, αν ήθελε, και να χορέψει εκεί πάνω. Μα τον λυπόταν.
Του λιναριού τα πάθη - Ο μέγας μυρμηκοφάγος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
