Δεν έχουμε αγάπη.
Κάθε μέρα χαρίζουμε απλόχερα
εμπάθεια σε όσους καλοπροαίρετα
μας πρόσφεραν λίγες στιγμές κατανόησης,
στοργής και καλοσύνης,
στο απέραντο βασίλειο της ερήμου Γκόμπι,
με τα πουλιά να ψάχνουν ακόμα
στα ξερά φαράγγια και στις σχισμές των βράχων
για τροφή και νερό.
Είμαστε το ίδιο το σκοτάδι που ενδύεται ξανά
το ίδιο φαιό, τριμμένο ρούχο
για να κρυφτεί υπό τον ήλιο.
Το μόνο που μάθαμε με τα χρόνια
είναι να γνέφουμε από μακριά
στο καραβάνι που μας προσπερνάει,
έχοντας για σταθερό προορισμό
την πόλη που μας απέρριψε.
Από τη συλλογή, Άβατοι Τόποι, poema, 2015)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου