Γιολάντα Πέγκλη-Έρχομαι προς εσένα

σαν κάποιος που έχασε το δρόμο του
σαν να μπήκε σκουπίδι στο μάτι μου κλαίω στις πλατείες
μου λένε να ο κόσμος μετά
βλέπω βίδες ρόδες μαδέρια
μου λένε να ο ύπνος μετά
βλέπω το ίδιο δέντρο φέρετρο και κρεβάτι
μου λένε να οι εποχές μετά
βλέπω τον θερισμό να παίζει πρωτεύοντα ρόλο
στη σωματική σου διάπλαση
βλέπω την οριζόντια βάδιση να καταργείται

μου πέφτει το φλυτζάνι απ' το χέρι σπάει ξαναγίνεται χώμα
ξαναγίνονται κινούμενα σχέδια οι άνθρωποι
στην κοιλιά της γάτας τυλίγεται η χορδή της κιθάρας μου
ξηλώνουν το φόρεμά μου χιλιάδες μεταξοσκώληκες
χιλιάδες αρνιά σηκώνουν τα χαλιά που πατάω
αιλουροειδή το σκάνε απ' τις ραφές του παλτού μου
ελέφαντες με γερούς άσπρους χαυλιόδοντες
κατεβαίνουν από τις εταζέρες της κάμαράς μου
γκρεμίζεται ο τοίχος με την πολική αρκούδα
η μπουκιά το φαϊ μου σέρνει φωνή
δεν μπορώ να ζήσω

από όστρακο μισάνοιχτο κάνω να πεταχτώ
μα βρίσκομαι όχι στη μέση του
από μισή στα δυό του

Γιολάντα Πέγκλη (1934-)

Πηγή:https://www.facebook.com/search/top/?q=%CE%93%CE%B9%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1%20%CE%A0%CE%AD%CE%B3%CE%BA%CE%BB%CE%B7&epa=FILTERS&filters=eyJycF9hdXRob3IiOiJ7XCJuYW1lXCI6XCJtZXJnZWRfcHVibGljX3Bvc3RzXCIsXCJhcmdzXCI6XCJcIn0ifQ%3D%3D

(το ποίημα εμπεριέχεται στην ποιητική συλλογή "Φεβρουάριος", αφιερωμένη στη μνήμη του ποιητή Γιώργη Σαραντή που έφυγε στις  20 Φεβρουαρίου 1978)