Ένα μεσημέρι
η Γαλάτεια με την Εύα μπήκανε κατάγυμνες
στη ρηχή, την κρύα θάλασσα
που απλώνονταν σαν αγκαλιά μπροστά τους.
Το νερό που αναβλύζει παγωμένο ηδονικά τις αναχαίτιζε
και καταυγάζανε γυμνές
τα νερά στραφτάλιζαν
κι ήταν σα νά 'πεσαν μαζί στη θάλασσα ολόγιομα
το γεναριάτικο και το αυγουστιάτικο φεγγάρι.
η Γαλάτεια με την Εύα μπήκανε κατάγυμνες
στη ρηχή, την κρύα θάλασσα
που απλώνονταν σαν αγκαλιά μπροστά τους.
Το νερό που αναβλύζει παγωμένο ηδονικά τις αναχαίτιζε
και καταυγάζανε γυμνές
τα νερά στραφτάλιζαν
κι ήταν σα νά 'πεσαν μαζί στη θάλασσα ολόγιομα
το γεναριάτικο και το αυγουστιάτικο φεγγάρι.
Οι χωρικοί δεν είχαν δει δεν είχαν φανταστεί ποτέ
τόσο γυμνές τόσο λευκές γυναίκες.
Θαμπώθηκαν, τρομάξανε.
Ανερούσες στο γιαλό!
Νεράιδες! Ανεράδες!
τόσο γυμνές τόσο λευκές γυναίκες.
Θαμπώθηκαν, τρομάξανε.
Ανερούσες στο γιαλό!
Νεράιδες! Ανεράδες!
Φτεράκισε η φήμη στα ψηλά στην Πραστοβά
πήραν το δρόμο κατηφόρισαν.
Ολόδροσες και λαμπερές
σαν ανερούσες κείνο το βράδυ τους περίμεναν
αμίλητοι, να μην τους πάρουν τη λαλιά
σαν ανερούσες κείνο το βράδυ τις κοιμήθηκαν.
πήραν το δρόμο κατηφόρισαν.
Ολόδροσες και λαμπερές
σαν ανερούσες κείνο το βράδυ τους περίμεναν
αμίλητοι, να μην τους πάρουν τη λαλιά
σαν ανερούσες κείνο το βράδυ τις κοιμήθηκαν.
Ο Σικελιανός σε κείνο το μισό
μέσα στη θάλασσα
κρεβάτι.
μέσα στη θάλασσα
κρεβάτι.
Γιώτα Αργυροπούλου (1960-2018), Ποιητών και Αγίων Πάντων , Μεταίχμιο 2013
* Σημείωση της ποιήτριας στο βιβλίο: «Τα ποιήματα ‘’Το κρεβάτι’’ και ‘’Οι νεράιδες’’ βασίζονται σε διήγηση της Ιουλίας Εξαρχουλέα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου