Τη μέρα κείνη,
που θα διατάξουν οι γιατροί
άναλη δίαιτα,
και αποχές από ερώτους,
ναν τη σκαλίσεις στην ταφόπλακα.

Εγώ, στον άγιο τάφο μας,
θα υποδέχομαι θλιμμένους συγγενείς
και καλεσμένους
ή κι απρόσκλητους.

Θα φέρνω τα ποτά.
Κονιάκ μηδέν αστέρων.
Ο εαυτός μου
θα σερβίρεται
σε σφηνοπότηρα.

Θα είμαι κειο το χρώμα, το σιέλ,
εκειές οι πυρκαγιές
που έλαμπαν σοδομισμούς
φλόγα τη φλόγα
ως τα χείλη σου,
τα μάτια γυρισμένα στο πατάρι.

Τη μέρα κείνη, ντε,
θ’ ακούνε
οι γειτονικοί νεκροί
απ’ τα εντόσθια του τάφου μας
εκείνο το μονότονο το φλαπ, φλαπ ,φλαπ
της γαμικής μας αιωνίας συμφωνίας
και θα εκλιπαρούν
να ξαναζήσουν.
.
.
Α.Η.

Πηγή:https://www.facebook.com/vagelis.papak/posts/10216470383626162