η σιωπή
θυμάσαι τη απρόσιτη σιωπή
που Τον περιέβαλε ως ιμάτιον
μέσα στη μεγάλη βουή τού πλήθους
που λυσσομανούσε γύρω του σαν θάλασσα ;
Τί είτανε αυτή η μανία , τί τους ειχε πιάσει
αυτή η μαύρη ηδονή
να βάλουν επιτέλους τα χέρια τους στο Απροσπέλαστο ....
Η ελευθερία του θηρίου
και η μεγάλη ηδονη του τιποτένιου
να ειναι κάτι καταστρέφοντας
το Απρόσιτο
Ψάχναμε τα μάτια του
να του πούμε οτι .. τί να του πούμε ;
οτι μας περιμένει ενα μικρό παιδί στο σπίτι
κι η μάνα του , αλλιώς ...
τι αλλιώς;
ψάχναμε τα μάτια του ,
δειλοί και κακομοίρηδες
οτι Κύριε συχώρεσέ μας
δεν έχομε ψυχή να σταθούμε δίπλα σου
Κύριε σ εγκαταλείπομε ανυπεράσπιστο στο πλήθος
που δε γνωρίζει τι ποιεί
Εμεις όμως Κύριε που γνωρίζομε
οχι μόνο σ εγκαταλείπομε
αλλά πάνω στο Σταυρό σου φορτώνομε
και την ενοχή της προδοσίας μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου