Ἡ μοῖρα σου πάντα σκληρή, μα εσύ τη δυστυχία
περιφρονεῖς, ἀναγελᾶς,
μέσα στη θύελλα τέρπεσαι, μέσα στην τρικυμία
τη λύρα κρούεις, ἀντιπερνᾶς.
Ποιητή, οἱ ἄνθρωποι θἄλεγαν πως εἶναι οἱ στίχοι σου ἕνα
παιχνίδι μάταιο, παιδικό.
Μην το πιστεύεις. Ἔχουνε ὁ Ἀπόλλωνας για σένα
κ’ οἱ Μοῦσες ἔπαθλο ἱερό.
Ἄφισε να γεννιοῦνται αὐτοῦ, κοίταξε ἐκεῖ να σβύνουν
οἱ ἐνάρετοι καὶ οἱ πονηροί,
ἀφοῦ ὅλα γύρω γίνονται μονάχα για να δίνουν
στα ποιήματά σου μια ἀφορμή!
Μεταφρ: Κώστας Καρυωτάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου