Στο Μπαλλυσάννον χθες το βράδυ
ψαρέψανε ένα νεογνό
στα δίχτυα μέσα με τον σολωμό.
Νόθα κι εξώγαμη σπορά.
Ένας μικρούλης που και πάλι
τον ρίξαν στα νερά. Το ξέρω ωστόσο,
όταν εκείνη στα ρηχά
πήρε γλυκά να τον βυθίζει
ωσότου πια δεν ένιωθε
τους ξυλιασμένους της καρπούς,
αυτός, ψάρι μικρό στ’ αγκίστρι,
τα σωθικά της έσκιζε στα δυο.
Σύρθηκε αυτή στον δρόμο της
κάτω από τον σταυρό της,
σύρθηκε έξω με τα δίχτυα αυτός.
Όλος ο Άδης ο δικός τους πια
θα είναι η απόμακρη άρμη,
εκεί που φέγγουν παγερά οι ψυχές.
Κει δεν ψαρεύει ούτε ο Χριστός·
οι αγιάτρευτες παλάμες του πονούν.
Limbus puerorum (αγγλ. Limbo, απ’ όπου και ο τίτλος του ποιήματος στο πρωτότυπο) ονομάζουν οι καθολικοί τις παρυφές του Άδη όπου πηγαίνουν οι ψυχές των αβάπτιστων νηπίων. Το ποίημα σχολιάζει το μεγάλο ηθικό και κοινωνικό ζήτημα που ήταν, και είναι ακόμη, οι εκτρώσεις σε μια χώρα βαθιά καθολική όπως η Ιρλανδία.
Μετάφραση: Κώστας Κουτσουρέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου