Κατοικούσ’ εκεί που ανθρώπου πόδι δεν επάτησε,
δίπλ’ αποκεί που έπινε νερό το περιστέρι,
μια κοπελιά που κανένανε δεν είχε να την κανακεύει
και την αγάπαγαν, αλήθεια, πολύ λίγοι.
Βιολέτα ήτανε πλάι σε μουσκλιασμένη πέτρα
μισοκρυμμένη από το μάτι!
Ωραία σαν τ’ άστρο που μονάχο του
ψηλά στον ουρανό φέγγει.
Έζησε άγνωστη και λίγοι μάθανε
πότε άφησε η Λουκία την τελευταία πνοή της.
Τώρα αναπαύεται στο τάφο της και μόνο
μονάχα εμένανε μου λείπει κάτι.
ΟΥΪΛΛΙΑΜ ΟΥΕΡΝΤΣΓΟΥΕΡΘ (1770-1850):
Μετάφραση: Ανδρέας Αγγελάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου