Τσακίζοντας ένα προς ένα τα όριά του πλησιάζει
ετούτος ο εχθρός λοξά
Από μεθόριο σε μεθόριο ευαγγελίζεται θριάμβους
Και μεις τον περιμένουμε εδώ αποφασισμένοι
Ενώ του λόγου του πετάει ήδη τα πρώτα ληγμένα
“Ληγμένα’…παρωνύμιο αγχόνης που
στόμωσε, νομίζω
Κι όταν μας ριχτεί κατά μέτωπο θα ‘μαστε εκεί
να σηκώσουμε ό,τι μας επιτρέπει
Την παντιέρα μιας ειρήνης μεσίστια στο πινάκιο
των απωλειών
Καθώς το πένθος ανεμίζει σαν μια και μοναδική χορδή
η απαντοχή μας ακκίζεται
Ναι, αυτό το ψεύδος με τις μυλόπετρες στο στομάχι
ακκίζεται
Και αλίμονο· εμείς φορτώσαμε τη σαβούρα ετούτη για
να βαραίνουν οι ελπίδες μας
(Σταύρος Σταμπόγλης, “Έννοια εικόνας”, εκδ. Γαβριηλίδης 2010)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου