Οι ποιητές μιλούν με λέξεις αυταπόληκτες
φράσεις που δεν συμφέρουν στους κοινούς
είναι κυριώτατα κατά, κι όταν υμνούν προσέχουν
ώστε συντόμως οι ίδιοι να ταπεινωθούν.
Οι ποιητές δεν ξέρουν μήτε ανάγνωση μη και γραφή
παρά μονάχα στίχους, αγνοούν τις αποδείξεις
και ζητούν εξόχως το αναπόδεικτο, το σκοτεινό
γιατί στο φωτισμένο κιόλας κατοικούν οι αποθηκάριοι.
Ζουν στο κενό, στο μαύρο κέντρο των πραγμάτων
εκεί που ο χρόνος καίγεται με μια ταχύτητα φωτός.
Οι ποιητές οφείλουν πάντα να είναι μόνοι
ν’ αντισκευάζονται στους νόμους και την φύση
να καταργούν τις τέσσερεις διαστάσεις
αν τούτο δίνει κάποιο νόημα στη μορφή τους.
Απαγορεύεται στους ποιητές η είσοδος
μέσα σε χώρους λιπαρούς και κοινόχρηστους
η μεταμφίεση τους σε πτηνά κι αξιωματούχους
(οφείλουν πάντα να κυκλοφορούν γυμνοί)
και προ παντός απαγορεύεται η σιωπή τους
όταν οι άλλοι μασουλούν τη γλώσσα τους.
Κι απαγορεύεται το κρέας το κρασί κι η συνουσία
χωρίς να κατακρημνιστούν σε στίχους
απαγορεύονται οι τιμές κι οι διατιμήσεις
απαγορεύονται οι ρομφαίες κι οι τριχοτομήσεις
απαγορεύονται σαφώς οι παραμαρτυρήσεις.
Αλλά το πιο παράδοξο, το πιο ιλαρόν
απαγορεύεται στους ποιητές ο θάνατος.
http://www.poiein.gr/2011/09/06/aieieuacoc-aneooioyec-ieeieauac-dhiethiaoa-adheiyeaea-aeaiaossa-aaiaeuoio/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου