Γιάννης Φιλιππάκης-Δροσονυχτιά

Αμφίβιες ώρες,
δροσονυχτιά κι απόψε.
Αστέρια φρουροί της φεγγαρόχρωμης
μελαγχολίας.
Τσίτσιδη η αλήθεια,
έτοιμη για τις ράχες του ονείρου,
ολόλευκη ανεμίζει την χαίτη.
Σβήνουν τα φανάρια στο σταυροδρόμι,
ξεραμένα τα δάκρυα του μικρού υαλοκαθαριστή,
άδειο το αυριανό πιάτο
της υποταγής.
Και όλο να τρίβει το λυχνάρι ο ποιητής,
μα πουθενά ο τρίευχος γίγαντας,
μόνο κάτι των λέξεων λαγωνικά
να ιχνηλατούν το αύριο.
Ήχοι αμονιών σφυρηλατούν αγάπης όνειρα,
αναριγεί στον πυρετό
της καρδιάς το σεντόνι.
Μόνο ο Πήγασος στα σύννεφα των σκλαβωμένων
ορθώνεται.
Ατρύγητοι αμπελώνες,ερχόμαστε αύριο !
με δέρμα καλοκαιριού,σκαλιστά όνειρα,
χείλη δαγκωμένα .
- Άρχισε να χαράζει,
άγγελος δικαιοσύνης χαρμόσυνα βάφει
τον τρούλο για την λειτουργία
της επανάστασης.
Κι εσείς χτιστάδες ενωθείτε,
λείπουν τα γεφύρια
για των Ανθρώπων την Ένωση...


Γιάννης Φιλιππάκης, Αθρυμμάτιστοι κόσμοι
εκδ. Δρόμων