Δε σ’ είδα πάρεξ απ’ αλάργα καβαλάρη
κι ορθά το δίκωχο φορούσες του ελασίτη
σαν που σε δέχτηκε χωρίς να σ’ αποπάρει,
παιδί φευγάτο, η μάνα μας στο σπίτι.
Και γίνηκες εσύ του αγώνα μας καμάρι,
σύνθημα νίκης ως τον τελευταίον οπλίτη,
τότε που δυο φωτιές μάς ζώναν κι οι Βουλγάροι
με τους δικούς μας, αχ, έτσι που ο νους να φρίττει.
Μα η μοίρα των λαών ελευθερίες γράφει
κι έτσι, δικέ μας αρχιστράτηγε Σαράφη,
φτάσαμε εκεί που δεν ξανάφτασε στρατός.
Μόνος απόμεινες, χωρίς πολεμιστάδες,
μα τ’ όνομά σου πια το διαλαλούν χιλιάδες.
Ζήτω ο ΕΛΑΣ μας! Ζει και βασιλεύει αυτός.
Γιώργος Κοτζιούλας «Οι πρώτοι του Αγώνα», Αθήνα 1946 – «Άπαντα», εκδ. Δίφρος, 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου