Ήσυχο, νεκρό απόγεμα.
Δεν έχεις τίποτα να στοχαστείς να θυμηθείς και να γυρέψεις
ούτε κι' ελπίζεις τίποτα καθώς κοιτάζεις αντικρύ
τον ουρανό με ξεγνιασιά να περπατάει.
Σαν να μην είνε ζωντανή κι' η ώρα τούτη σάμπως
να μη γεννήθηκες κι εσύ.
Μάρτης.
Και ξαφνικά ο κόμπος της βροχής
(ανέλπιστης, παράξενης εαρινής βροχούλας)
που χτύπησε αλύπητα της σιωπής το πρόσωπο
κι έγιν' ο κόσμος θύμηση
κι έγιν' ο κόσμος πίκρα
και πήρ' η ώρα δυο φτερά τη νύχτα να φορτώσει.
Πόσο πολύ μεγάλωσες
παιδάκι, άντρας, γέρος.
Τάκης Δόξας (1913 - 1976)
Πηγή: Τάκης Δόξας, Επαρχία Σ' Αγαπώ: Ποιήματα Γραμμένα στον Πύργο Από το 1938 έως το 1968. Αθήνα: 1978.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου