Νύχτα, με όλη την ταχύτητα του λαξεμένου στα οστά μας
μπούμερανγκ, και που σφυρίζει, σφυρίζει…
*
Η μάχη της καρτερίας.
Η μελωδία που μας κρατούσε σίγησε. Πρέπει να πιστέψουμε
στην εναλλαγή. Τόσα μυστήρια παρέμειναν ακατάληπτα
και ακατάλυτα.
*
Ο Κλωντ μου λέει: « Οι γυναίκες είναι οι βασίλισσες του
παράλογου. Όσο περισσότερο ένας άντρας δεσμεύεται μαζί
τους, τόσο περισσότερο εκείνες περιπλέκουν αυτή τη
δέσμευση. Από τη μέρα που 'βγήκα στο αντάρτικο' , έπαψα πια
να είμαι δυστυχής ή απογοητευμένος…»
Θα υπάρχει πάντα καιρός για να μάθει ο Κλωντ ότι στη
ζωή του δεν λαξεύει κανείς χωρίς να κόβεται.
*
Τα ερέβη του Λόγου με ναρκώνουν και με καθιστούν άνοσο.
Δεν συμμετέχω στη μαγεία της επιθανάτιας αγωνίας. Από μια
λιτότητα πέτρας, παραμένω η μητέρα μακρινών λίκνων.
*
Οι πιο καθαρές σοδειές σπέρνονται σε έδαφος που δεν
υπάρχει. Απαλείφουν την ευγνωμοσύνη και δεν χρωστούν
παρά την άνοιξη.
*
Αστέρια του Μάη…
Κάθε φορά που σηκώνω τα μάτια προς τον ουρανό, η
ναυτία μου διαλύει τα σαγόνια. Δεν ακούω πια να ανεβαίνει
από τη δροσιά των υπογείων μου ο στεναγμός της ευχαρίστησης,
μουρμουρητό της μισάνοιχτης γυναίκας. Μια τέφρα
προϊστορικού κάκτου κάνει κομμάτια την έρημό μου! Δεν
είμαι πια ικανός να πεθάνω…
Κυκλώνας, κυκλώνας, κυκλώνας…
*
Παρόν όλο επάλξεις…
Μετάφραση: Θανάσης Χατζόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου