Anne Sexton – Νουθεσίες σε κάποιον άνθρωπο ξεχωριστό

Φυλάξου από την εξουσία,

γιατί μπορεί να σε θάψει σαν χιονοστιβάδα,

χιόνι, χιόνι, χιόνι θα πνίξει το βουνό σου.

Φυλάξου από το μίσος,

μπορεί το στόμα του ν’ ανοίξει και να σε εκσφενδονίσει

το πόδι σου να φας, ένας λεπρός αυτοστιγμεί.

Φυλάξου από τους φίλους,

γιατί όταν τους προδώσεις,

πράγμα που σίγουρα θα κάνεις,

θα χώσουν το κεφάλι στην τουαλέτα

και θα χαθούν τραβώντας καζανάκι.

Φυλάξου απ’ τη διανόηση,

Γιατί ξέρει τόσα πολλά που τίποτα δε ξέρει

και σε αφήνει εκκρεμή με το κεφάλι κάτω

να παπαγαλίζεις γνώσεις την ώρα που η καρδιά σου

γλιστρά έξω απ’ το στόμα σου.

Φυλάξου απ’ τα παιχνίδια, τους ρόλους του ηθοποιού,

τις ομιλίες που σχεδιάζονται, μαθαίνονται και δίνονται,

γιατί θα σε προδώσουν

και θα βρεθείς γυμνό αγόρι

να κατουράς το παιδικό σου κρεβατάκι.

Φυλάξου απ’ την αγάπη

(εκτός κι αν είναι αληθινή

και κάθε μέρος του κορμιού σου, ως και τα δάκτυλα ακόμα,

λένε «ναι»),

θα σε τυλίξει ίδια μούμια

και δε θ’ ακούγεται η κραυγή σου

και το κορμί σου δε θα λειτουργεί.

Αγάπη; Ας είναι άντρας. Ας είναι γυναίκα.

Πρέπει να ‘ναι ένα κύμα που πάνω του θα θέλεις να

γλιστρήσεις μαλακά,

να δώσεις το κορμί σου, να δώσεις το γέλιο σου,

να δώσεις όταν η τραχιά άμμος θα σε παρασύρει και

τα δάκρυά σου θα πέφτουν στη γη. Το να αγαπάς κάποιον

άλλο είναι κάτι

σαν προσευχή και δε μπορείς να το προγραμματίσεις, απλά

στην αγκαλιά του

πέφτεις γιατί η πίστη σου την απιστία σου διαλύει.

Άνθρωπε ξεχωριστέ,

αν ήμουνα στη θέση σου δε θα ‘δινα καμία σημασία

στις νουθεσίες εκ μέρους μου

που είναι φτιαγμένες εν μέρει απ’ τα λόγια σου

και εν μέρει απ’ τα δικά μου.

Σύμπραξη είναι.

Δεν πιστεύω ούτε λέξη απ’ όσα είπα

εκτός από ορισμένα, εκτός του ότι σε σκέφτομαι

σαν ένα νεαρό δέντρο

με κρεμασμένα πάνω του τα φύλλα και ξέρω

πως θα βγάλεις ρίζες

και θα ανθίσει τελικά το πράσινο το αληθινό.

Αφέσου. Αφέσου.

Ω, άνθρωπε ξεχωριστέ,

δυνάμει φύλλα,

αυτή η γραφομηχανή δείχνει συμπάθεια στο δρόμο προς

αυτά,

μα προς τιμή σου θέλει να σπάσει

κρυστάλλινα ποτήρια,

καθώς θα γδύνεσαι τον σκοτεινό φλοιό

και θα πετάς τριγύρω

σαν μπαλόνι φουσκωμένο.

24 Μαρτίου 1974

Από το βιβλίο Anne Sexton Ποιήματα

Εισαγωγή – μετάφραση: Δήμητρα Σταυρίδου

Εκδόσεις PRINTA ΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ