Ηλίας Πετρόπουλος, Τρία ποιήματα

(Ι)

Πιθανότατα, βρισκόμαστε μπρος σε μια νέα Αναγέννηση.

Το sex shop αποβαίνει πιο αναγκαίο και πιο απαραίτητο

από το μανάβικο της γειτονιάς.

Οι ερωτικές αφίσες στους τοίχους του Παρισιού

είναι- κι αναστενάζουν.

Κόβουμε το ψωμί σε μικρά κομματάκια,

για να γαμήσουμε όλοι.

Μα, κανενός είδους Κομουνισμός δεν θα καταφέρει

να μειώσει την ερωτική ανισότητα:

ο καμπούρης του χωριού δεν θα απολαύσει την ωραία γυναίκα.

Γλιστράμε, κι όλο γλιστράμε απαλά,

προς μια νέα ερωτική θρησκεία.

Όταν είσαι μες στον λαβύρινθο δεν βλέπεις τον λαβύρινθο.

Ω, Σατανά Τρισμέγιστε,

γύρνα πάλι να βοηθήσεις τους ανθρώπους!

(ΙΙ)

Είμαι πια βέβαιος: το Βερολίνο είναι

η πιο ενδιαφέρουσα πόλη της Ευρώπης∙

ή μάλλον, η καρδιά της Ευρώπης.

Ο Μέγας Ναπολέων ήταν κοντοστούπης∙

αυτό το ξέρουν όλοι.

Ο Μέγας Ναπολέων είχε μικρή τσουτσού∙

αυτό το γράφει η έκθεση αυτοψίας,

που του έκαναν οι φαρμακεροί Εγγλέζοι.

Οι κωλόγαλλοι αποφεύγουν να μιλάνε γι’ αυτά.

Προτιμούν να λένε με κρυφή περηφάνια ότι

ο Βοναπάρτης, μόλις ξεμονάχιαζε μια γυναίκα,

της ξεφούρνιζε το περίφημο: deshabillez- vous!

Απεχθάνομαι την ψυχανάλυση, αλλά θα ήθελα

να μάθω γιατί, εξαιτίας αυτού του ανίκανου κοπρίτη,

γέμισε η Ευρώπη κουφάρια.

Να ’τανε τουλάχιστον, ικανός στρατηλάτης…

8 Φεβρουαρίου και ψιλοχιονίζει.

Απ’ το παράθυρο βλέπω την πλατεία

και θα μείνω μέσα.

(ΙΙΙ)

Το ξέρω∙ η θέση μου είναι στο νεκροταφείο.

Είμασταν ακόμη παιδιά όταν μας μάραναν και ζήσαμε σαν γέροι.

Δεν είμαι δικός μου.

Σιωπώ μεν, αρνούμαι δε να πεθάνω,

γιατί τα δακρυσμένα μάτια σου πάντα με γνέφουν.

Θλιβερά βλέμματα τέκνα της σιωπής μου.

Ο θάνατος απόψε διώχνει το καθετί από την ψυχή μου.

Χαίρομαι την παραφροσύνη μου τώρα.

*Από το βιβλίο Ηλίας Πετρόπουλος, «Ποιήματα», Εκδόσεις: Νεφέλη, Αθήνα 1993. Επιλογή-Επιμέλεια: Λάμπρος Αναγνωστόπουλος

Aναδημοσίευση από:https://exitirion.wordpress.com/2019/06/26/ilias-petropoulos/?fbclid=IwAR1Dyy4Bv6E7V1FKwzXloAdBt467zblTaVryF6Ad4nMnA9bB7WLu2L2L514