Είπες εδώ και χρόνια:
«Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός».
Και τώρα ακόμη σαν ακουμπάς
στις φαρδιές ωμοπλάτες του ύπνου
ακόμη κι όταν σε ποντίζουν
στο ναρκωμένο στήθος του πελάγου
ψάχνεις γωνιές όπου το μαύρο
έχει τριφτεί και δεν αντέχει
αναζητάς ψηλαφητά τη λόγχη
την ορισμένη να τρυπήσει την καρδιά σου
για να την ανοίξει στο φως.
Πηγή: Γιώργος Σεφέρης, Τρία Κρυφά Ποιήματα, «Πάνω σε μια χειμωνιάτικη ακτίνα», Δ΄.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου