VI
Γυρνάμε από τον κάματο σα δειλινοί ξωμάχοι
και φορτωμένοι απ' τα ξερά κλαδιά
μια πυρκαγιά θ' ανάψουμε κι εμείς αργά όταν λάχει
να φτάσει ο κρύος χειμώνας στην καρδιά.
Και τότε θα τα κάψουμε τα ξεραμένα κλώνια,
θα ρήξουμε στο δρόμο τις φωλιές,
να καθαρίσει ο λογισμός απ' τα βαριά τα χιόνια,
ν' ανθίσουνε, όπως πρέπει, οι μυγδαλιές.
Κι αν είναι να πεθάνουμε κι εμείς μια τέτοια ώρα,
καλύτερα να σβήσουμε παρά
να σέρνουμε σαν άλογα σε κάποια νεκροφόρα
την πεθαμένη κι άταφη χαρά.
Πάνος Δ. Ταγκόπουλος (1895 - 1931)
(απ' την ποιητική συλλογή "Γυρίσματα Στο Ξέφωτο", 1924)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου