Έφυγε απ’ το σπίτι αξύριστος.
Με μια πένα στο χέρι
και ένα βιβλίο υπό μάλης.
«Πού πας έτσι» τον μάλωσε
η μάνα του.
Της τον φέραν τ’ άλλο πρωί ξυρισμένο.
Με ένα χέρι.
Κι ένα γαρύφαλλο φυτρωμένο
στο στόμα του.
«Πώς θα του σταυρώσω τα χέρια»
ούρλιαξε.
Του δίπλωσε το ένα του χέρι
στην καρδιά.
Τον φίλησε στο ξυρισμένο μάγουλο.
«Των νεκρών τα γένια
κάποτε μεγαλώνουν»,
παρηγορήθηκε.
Κι έκλαψε το γιο της
με γαρύφαλλα δάκρυα.
Πηγή: Βαρβάρα Χριστιά, Ασυμφωνία Τύπου Ξι, εκδόσεις Πικραμένος 2019.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου