Τίτος Πατρίκιος-Χαμένα χρόνια

Όλοι μας έχουμε χαμένα χρόνια.

Αλλοτε τρία, άλλοτε επτά, άλλο­τε παραπάνω.

Όμως τα είκοσι κλείνουν ωραίο

κύκλο.

Μπορούνε γύρω του να νοσταλ­γούνε,

χωρίς τον πανικό που φέρνουν τα χαμένα χρόνια μιας ολόκληρης ζωής.

Κι έπειτα τι θα σήμαινε να ‘χα κερδίσει είκοσι χρόνια,

που μετακινούνται

κάθε που κοι­τάζω προς τα πίσω.

Αδιάκοπη πρόοδο βάσει σχεδίου,

συνεχή παραγωγή, ανεβασμένη

απόδοση,

αναγνώριση στην ώρα της και α­νάλογες τιμές;

ανάλογες είκοσι χρόνια ανώφελα,

χαμένα,

που μόνο αυτά πρόσφεραν ευ­καιρίες για ονειρικές ζωές,

γεμάτες δυνατότητες που δεν πραγματώνονταν ποτέ.

Για απολαύσεις από την ταύτιση,

με πρόσωπα που δεν επρόκειτο να γίνουν,

για τέρψεις και ενοχές,

απ’ την αέναη τροποποίηση των στόχων.

Για ανεπιφύλακτες αποδοχές.

Για έντρομες απορρίψεις.

Είκοσι χαμένα χρόνια πάντα χρειάζονται για ένα φιλόδοξο παρόν.

Από τη ποιητική συλλογή: Η ηδονή των παρατάσεων