Ήταν αλήθεια πως εζούσα
Κάποια ζωή ξεχωριστή
Ζούσα όπως ήθελεν η Μούσα
Κι όπως δεν ήθελε η ζωή
Λοξά με κοίταζαν οι άλλοι
Σαν να με παίρναν για τρελό
Κι ήταν για με χαρά μεγάλη
Μαζί τους πάντα να γελώ
Μ’ αλήθεια, αν έχασα το νου μου
Κι αν έχω τώρα τρελαθεί,
Το’ πάθα, αχ άστρο τα’ ουρανού μου,
Όταν επρόβαλες εσύ!…
Μήτσος Παπανικολάου (1900-1943)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου