Ξέρεις τους ανθρώπους, μου είπε
Έχεις κοιτάξει στα μάτια τους
έχεις διέλθει τον στοχασμό τους
έχεις πιει από το αίμα τους
οι άνθρωποι είναι διάτρητοι
οι άνθρωποι είναι χωμάτινοι
οι άνθρωποι είναι ημιτελείς
αν ρίξεις πολλή βανίλια στο μείγμα τους πικρίζουν
αν ελαττώσεις τον ύπνο τους τρικλίζουν
αν τους κόψεις το κεφάλι παραληρούν
Ξέρεις τους ανθρώπους, μου είπε
Λευκές γραμμές είναι οι άνθρωποι
Αν φύγεις χωρίς αυτούς επιστρέφουν
αν κλείσεις τα μάτια δεν υπήρξαν ποτέ
Ξέρεις
Άνθρωποι είναι οι άνθρωποι
Οι άνθρωποι είναι άνθρωποι
(μόνοι και φοβισμένοι κάποτε)
μου είπε.
Πόλυ Μαμακάκη, "Νήματα ΟυτοΠοίησης", Εκδόσεις Γαβριηλίδης, Αθήνα 2015.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου