Έχω μια νύστα στην καρδιά γεμάτη αργούς θανάτους.
Πεθαίνουν κόσμοι μέσα μου ωραίοι καθώς οι δύσεις,
κόσμοι και κόσμοι π' ούτε εγώ ξέρω τ' όνομά τους.
Ολονυχτίς παρακαλώ : Θεέ μου μη μ' αφήσεις
σ' αυτή την αγκατάλειψη, σ' αυτή τη μαύρη πλήξη.
Κάμε, Θεέ των οικτιρμών, αυτή η ιστορία να λήξη.
~ Γιάννης Χονδρογιάννης, Φυγή στο άπειρο, 1936
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου