Όλα είναι βροχή και ξάφνου
μια γυναίκα προχωράει μες στη βροχή.
Αποφεύγει τις λακκούβες
με πόδι σύντομο πουλιού ξεπαγιασμένου.
Τα μαλλιά της χτενισμένα ενάντια στο κρύο,
η φούστα έχει καταφύγει
ανάμεσα στα πόδια της.
Προχωράει κατά ένα φόντο
από βρεγμένους τοίχους.
Η λάμψη του κεραυνού,
η βροντή, την κάνουν να βιάζεται.
Προχωράει αδιάφορη στο ερωτηματικό
που η φούστα της κεντάει στον άνεμο,
ξένη στα μυστήρια που ραντίζει
το βήμα της μες στη βροχή.
Τί την πηγαίνει, τί την φέρνει, από τι
αστροπελέκι βγαίνει η δύναμή της
από ποια νεροποντή
το όνομά της;
Από ποιο λιανοβρόχι
το πρόσωπό της;
Ποια αγαπημένη φωνή, ποια βιάση
κατά ποιο αφτί
γλιστράνε οι χτύποι απ τα τακούνια της;
Προστατευμένη κάτω από την ομπρέλα περνάει:
είναι το μόνο ζωντανό
στον ενδιάμεσο θάνατο της βροχής.
Μετάφραση : Ρήγας Καππάτος
Πηγή: ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΛΑΤΙΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ (1892-1975) , Εκδόσεις ΕΚΑΤΗ, σελ.330
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου