Η επιστροφή από ένα νησί γεμίζει με έννοιες την ησυχία
Γιατί στο νησί μπορεί κανείς τη θάλασσα να τη μετρήσει
Και να τη βρει εφτά φορές πιο μεγάλη από το κέφι που
κομίζει ο έρωτας
Και ας μην υπάρχουν χορτάρια ειρήνης, φτάνει μόνο να υπάρχει
Ο ουρανός της αγάπης, λίγα ξεφτίδια προσευχής να κρέμονται
απ΄ το σώμα
Απ΄ το κορμί μας το γεμάτο προϊόντα μετανοίας
Μας δαγκώνει ο Φλεβάρης˙ μόλις πριν λίγες στιγμές
Πότισε τα ερπετά και τα σκουλήκια τρων από μέσα της
ελιάς το δέντρο
Κι η ματιά κοπιάζει τσακίζεται στις γρίλιες
Φέρνει απ΄ έξω σκίνα
Πλαγιάζει στα κρεβάτια, τρυπώνει στα μεσάνυχτα του
σεντουκιού
Βρίσκει παλιές επιστολές και τις διαβάζει, βλέπει τις
φωτογραφίες
Βγάζει από μέσα τους πουλιά και καλοκαιριάτικα έντομα
Μα δεν απαντάει σε τίποτα τέτοιες στιγμές είναι προτιμότερο
Να ξαπλώνει στο κρεβάτι και να περιμένει
Μέσα στη νύχτα το Θεό ή να διαβάζει σε μεγάλα βάθη
Την αστροφεγγιά πάνω σε λέπια πέρκας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου