Μήτε ένα στίχο μου για σε δεν έχω γράψει, ακρογιαλιά,
γιατί ούτε μιά μου θύμηση δεν έχεις κορνιζάρει
μεσ' στη νταντέλα σου, που αβρή κεντάει, η κάτασπρη αντηλιά, λιθάρι στο λιθάρι.
Κι' αν σήμερα σ' αναζητώ μέσα στη ρίμα μου, απαλό,
θαμπό ακρογιάλι, νοσταλγώ την ώρα, που ο ήλιος σβύνει,
τις έγνιες μου όλες, βότσαλα να σφεντονίσω στο γιαλό
το μπλάβο, όλο γαλήνη.
Παρίσι, 1922
Κωστής Βελμύρας (Κώστας Ι. Βελιμέζης 1898-1960)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου