Δυό χρόνια τριγυρνούσες μόνος στα νησιά
Τι σ’ έκανε να τρέμεις έτσι, Πρίγκιπα
σ’ ερημικές ακρογιαλιές αγγίζοντας μόλις την άμμο
και σε θαλασσινά μουσεία εκστατικός λατρεύοντας μια τέχνη
φθινοπωρινή
η αγάπη για τους ζωντανούς σε οδήγησε
στα τζαμωτά των άσπλαχνων μοναστηριών
πικρό απόσταγμα μιας εκθαμβωτικής προϊστορίας
Λες είναι ακόμα καιρός να γυρίσω σελίδα
την ξοδεμένη βασιλεία σου τη θέλεις αιώνια
Στου ουρανού απάνω τη γαλάζια χλόη την κεντάς
Δυό χρόνια γυρνάς στης Καλύμνου τις γυμνές ράχες
στα σώματα ηλιοψημένων καπετάνιων
βλέπεις θάνατο τρέμεις από τον πυρετό
Πρίγκιπα, θλίβομαι βαθιά
γι’ αυτό που στα βορινά ακρογιάλια κάποτε συνέβη
*Από τη συλλογή “Ωδές στον Πρίγκιπα”, εκδόσεις ύψιλον/βιβλία, Νοέμβρης 1991.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου