Στις γειτονιές πρόβαλλε ο ξαφνιασμένος ήλιος
αντάμωνε τους καλφάδες και τους παραγιούς γυμνούς
ψωνίζοντας βιαστικά το μεροκάματο χρωματιστά μπλουζάκια...
Ωραία κορίτσια ντρίτα σώματα πόδια ψηλά νταρντάνες
πωλήτριες δακτυλογράφες οσφραίνονταν βαρύτερα
το αχ το βαχ στο βλέμμα και μια κρυφή ανατριχίλα.
Κάπως έτσι ήταν εκείνη η άνοιξη...
Και έτσι. Γιατί την ώρα εκείνη δεν προσέχαμε το ρίγος
δεν αγγίζαμε τις κερασιές δεν ξαπλώναμε στο νιο γρασίδι
δεν προσέχαμε τα ένοχα σινιάλα της γαλατένιας νύχτας
παρά, κοιτώντας τη σκανδάλη, εκλιπαρούσαμε μην πιεστεί
πολιορκημένοι από κάτι παλιάτσους με κουρεμένους τους λαιμούς
ακόμα έναν Απρίλη, ραγιάδες ραγιάδες.
Από τη συλλογή Δ Ξ Θ (1975)
(πηγή https://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=8471.75)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου