Πίσω απ το θαμπό τζάμι
η μορφή σου.
Λευκή σαν όνειρο
γαλάζια σαν ουρανός
διάφανη σαν σκέψη
χωρίς σκοτάδι
χωρίς σκιές
χωρίς απορία.
Μόνον στα μάτια σου
μια λάμψη από το παλιό φως
μια μακρινή ανταύγεια
απ το ναυαγισμένο χτες.
Μόνο στα χείλη σου
τρεμοπαίζουν σαν άστρα
λέξεις που δεν ειπώθηκαν
ψίθυροι που δεν έφτασαν
ποτέ στον προορισμό τους
σαν χαμένα χελιδόνια.
Μόνο στα μαλλιά σου
το χέρι του ανέμου
τριγυρνάει σκεπτικό
χωρίς χαμόγελα
χωρίς ελπίδα
χωρίς υπόσχεση.
Δημήτρης Δασκαλόπουλος, Σκοτεινή Πανσέληνος: Ποιήματα ’63-’93, Συλλογή: Απόπλους, Νεφέλη.
Αντλήθηκε από το προφίλ του κ. Σπύρου Αντωνόπουλου στο fb.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου