Ρένος Αποστολίδης-Υπό Σκιά

Είναι κάποιοι
με σκοτεινή τη μοίρα
στη ζωή τους.
Μια σκιά
τους συνοδεύει,
και τη νύχτα,
και με συννεφιά,
κι όταν
φως παντού…
Όχι από δω,
ούτε απ’ τον ήλιο
– ξένη.
Τέμνει λοξά το δρόμο τους·
βαρύτατη,
ολοσκότεινη,
ακαθόριστη
εκτείνεται. Και τους αναγκάζει
να βαδίζουν πάντα
μες στο χώρο της…
Δεν είναι φως
που να τη σβήση·
στο σύνορό της,
το ανένδοτο,
σπάζουν τα φώτα
όλων των προβολέων…



Το ξέρουν·

και

όπου οι άλλοι

ελπίζουν,

εκείνοι αισθάνονται

γυρμένη

πάνω τους

τη σταθερή σκιά…

Δεν κινούν πιά να φύγουν

– ξέρουν:

θα κινηθή

κι αυτή μαζί τους…

Σιγά-σιγά

την εκτιμούν…

Άλλωστε βλέπουν

σκυμμένη πάνω τους

να βαραίνη,

κρίσιμη κι αποφασιστική,

όταν το Ναί και τ’ Όχι

κρεμιούνται

σε μια τρίχα

κι αυτή την κόβει

μονομιάς,

πιστά πάλι ακολουθώντας

τους

στα ερέβη τα χαοτικά

που τους ευθύνει…

Σιγά-σιγά

και την αγαπούν…

Και πιά δεν κατέχουν

– κι ούτε που

τους μέλει –

ποιος ποιόν

ακολουθεί… Μον’ συλλογίζουνται,

τι θα

γινόντουσαν

αν την εχάνανε

πρι’ να χαθούν!..


[από τα «Ποιητικά γράμματα», 1949]

 

 Πηγή:https://www.bibliotheque.gr/article/80640