ένα σεντόνι σκεπάζει τον κόσμο
όλοι γυμνοί
στο ίδιο κρεβάτι
ο ένας με τον άλλο
φανερά αγγιζόμαστε
κρυφά κοιταζόμαστε
έτσι αόρατοι
ανοίγουμε τρύπες διαφυγής ξηλώνοντας το ύφασμα
πότε χωρά το δάχτυλό μας μοναχά
άλλοτε ολόκληρος ο κόσμος ξεφεύγει
και μένουμε από κάτω μοναχοί μας
Όταν ξεφεύγω από τις τρύπες των άλλων
ανακαλύπτω έναν ξύλινο ορίζοντα στην άκρη του
κρεβατιού και
προσπαθώ να τον πάρω μαζί μου
για κείνον που έμεινε από κάτω
θα πρέπει να κοιταχτούμε φανερά για να τον
παραδώσω.
Σημειώματα στην πέτρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου