Όπου ήδη η ζωή νυχτώνει
ζω εγώ
Στομάχι πλαδαρό, η κεφαλή γυμνή
Λίγα δόντια
Και μέσα εγώ
σαν κατάδικος
Είμαι μέσα και ερωτευμένος είμαι
και είμαι γέρος
Τον πόνο μου ερμηνεύω με την ποίηση
και το αποτέλεσμα ιδιαιτέρως οδυνηρό
φωνές που αναγγέλλουν: ιδού, οι φόβοι σου
καταφθάνουν
Φωνές σπασμένες: ήδη πέρασαν οι μέρες σου
Η ποίηση είναι η μόνη σύντροφος
συνήθισε στις μαχαιριές της
γιατί είναι η μόνη.
Raul Gomez Jattin (1945 – 1997)
Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου