Πέρασαν αιώνες,
κούρνιασαν τα όνειρα.
Τα όπλα σίγησαν,
βασίλεψε το φεγγάρι.
Δε μου περίσσεψαν στεναγμοί.
Στο πλακόστρωτο πηγαινοέρχονται
οι αναμνήσεις.
Δε λέει να κοιμηθεί αυτή η πόλη.
Ας περιμένουμε…
Δεν είναι κραυγή,
είναι λυγμός
πίσω από τα σκοτεινά παράθυρα.
Μη μιλάς.
Έσβησε η σκιά μας.
Μαράθηκαν οι δρόμοι.
Στοίχειωσε η ψυχή μου.
Στα φαράγγια κυνηγάω
την ύπαρξή μου,
Στα σοκάκια…
Μη μιλάς.
Ρήμαξαν την καρδιά μου τα λόγια σου,
νυχτερίδες,
στα χαλάσματα του κορμιού μου.
Βαγγέλης Φίλος
Από την ποιητική συλλογή, Μηδενική Ακολουθία, 1989
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου