Πέμπτη 12 Αυγούστου 2021

Τάσος Κόρφης-Ο δύτης


Αφησέ με, λοιπόν, να σύρω το σκοινί και να βγω
στην επιφάνεια, απ' το βυθό που, χρόνια τώρα, τριγυρίζω
αναζητώντας, ανάσα στις φυλλωσιές των
κοραλλιών, στον άφωνο τρόμο των ψαριών, ανάμεσα
στις αιχμές των βράχων και στα κουφάρια των
βουλιαγμένων πλοίων, μια φωλιά για ν' αφήσω τ' αυγά
μου και να ησυχάσω.
Πόσο πολύ νοστάλγησα έν' ανθρώπινο χέρι, να με
τραβήξει από εδώ και να με φέρει κοντά του, να με
ξαπλώσει στην κουπαστή, να μου δείξει τ' αστέρια,
να με ζεστάνει με την αφή του.
Πηγή: https://trenopoiisis.blogspot.com/2014/05/tassos-korfis-diver.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Διονύσης Καψάλης, Όλα τα δειλινά του κόσμου

 Εκείνο το κατάλευκο μαντίλι ποιος θα το βάλει  και δεν θα ντραπεί; Ρωτήστε πιο ψηλά: αιώνες τώρα το συζητούν στις τάξεις των αγγέλων. (στο ...