οι πιο βουβές μεταμορφώσεις:
ανοίγουν στη δροσά τα λουλούδια,
τα δέντρα μεγαλώνουν
και τα ανήσυχα σκουλήκια
μες σε σπασμούς βγάζουν φτερά.
Φιλήσυχοι πολίτες
πάνω σε παραπέτα υπνοβατούν,
διψούν για κίνδυνο.
Ω, τη νύχτα,
οι έρημοι κήποι αργυπνούν
και τα παράθυρα
ανοίγουν μοναχά τους στο φεγγάρι.
Φλέγονται οι τριανταφυλλιές
στην τρομερή αστροφεγγιά
και οι μοναχικές ψυχές,
βγαίνουν αλλοπαρμένες στο σεργιάνι.
«Ο ευτυχισμένος καιρός πέρασε» στο: Ποιήματα, Τύρφη 2002, σ. 16.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου