Αριστοφάνης-Λυσιστράτης (απόσπασμα)

 

Στην αρχαία Αθήνα, κατά την περίοδο του πελοποννησιακού πολέμου, οι γυναίκες με επικεφαλής τη Λυσιστράτη αποφασίζουν να σταματήσουν τον πόλεμο και να ξαναφέρουν την ειρήνη στον τόπο τους. Ανάμεσα στις συγκεντρωμένες γυναίκες, ξεχωρίζουν εκτός από τη Λυσιστράτη, η Αθηναία Κλεονίκη, η νεαρή Μυρρίνη, και η Σπαρτιάτισσα Λαμπιτώ.

ΛΑΜ. Το ξέρεις πόσο δύσκολο η γυναίκα

να πέφτει στο κρεβάτι χωρίς άντρα!…

Για να τον έχει, πρέπει να ᾽ναι ειρήνη.

ΛΥΣ. Γεια σου λεβέντρα, η μόνη άξια γυναίκα!

ΚΛΕ. Κι αν κάνουμε αποχή απ᾽ αυτό που λες

(ο Θεός φυλάξoι!) πώς αυτή η θυσία

θα φέρει την ειρήνη; ΛΥΣ. Δίχως άλλο.

Και νά το πώς, μά τους θεούς: Αν όλες

στο σπίτι μας καλοβαμμένες σειόμαστε,

καταδιάφανη ρόμπ᾽ αχνοφορώντας,

το τουρλωτό να φαίνεται αποκοίλι μας,

καλά αποτριχωμένο, θα κορώναν

οι άντρες μας, θα χιμούσαν ορεξάτοι

να μας ανασκελώσουν· τότ᾽ εμείς

θα τους σπρώχναμε πέρα: «Ή σταματάτε

τον πόλεμο ή δεν… έχει!» Δίχως άλλο

ανακωχή θα τρέχανε να κλείσουν!

ΛΑΜ. Όμοια το ᾽παθε κάποτε ο Μενέλας.

Σα χίμηξε να σφάξει την Ελένη

κι αντίκρισε τ᾽ αφράτα της κυδώνια

γυμνά, πέταξε πέρα το σπαθί του!

Μετάφραση: Κώστας Βάρναλης