Paul Verlaine-Φθινοπωρινό τραγούδι

Του φθινοπώρου οι συχνοί,
οι ασταμάτητοι λυγμοί
καθώς ξεσπούνε
με μιαν ανία αβάσταχτη
την τρυφερή μου την καρδιά
έρχονται και χτυπούνε.
Κι όταν ο χρόνος ο πικρός
μέσα στη θλίψη μου κι αυτός
το διάβα του σημαίνει,
μες σε λυγμούς αναπολώ
την παιδική μου τη ζωή
την περασμένη.
Και με τ’ αγέρι που φυσά
και δώθε-κείθε με πηγαίνει
αθέλητα αναχωρώ,
σαν ένα κιτρινόφυλλο
που έπεσε και χάθηκε
για πάντα πια νεκρό.

Μετάφραση:  Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος

Πηγή: http://www.periou.gr/paul-verlaine-%CF%86%CE%B8%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%80%CF%89%CF%81%CE%B9%CE%BD%CF%8C-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B9-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%81-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%8E%CE%BD/?fbclid=IwAR3TmPnpF4DJ2s-RQlN9LqVb0QKzHHNaCSpn4sSTcc6-sFgxA753YvBQEao