Τυλίγομαι και απόψε στο κρησφύγετο μου
Έξω βρέχει κι η μνήμη μου
έχει τη μουσική που χρειάζεται.
Κάτω απ' το ξύλινο ταβάνι των προγόνων μου,
ανάμεσα σε σκισμένα λευκά χαρτιά,
κρατώντας σφιχτά τη πέννα που δε μου χάρισες ποτέ,
σχεδιάζω σωσίβια λέμβο με αρχαίους κωπηλάτες
μιαν ανεμόσκαλα με θέα τον ουρανό
και-για φαντάσου -έναν άνθρωπο να με κρατά ...
Η αφηρημένη ταχύτητα της ζωής, Αθήνα: Το ανώνυμο βιβλίο 2015.
πηγή ( από τη ποιητική συλλογή " Η αφηρημένη ταχύτητα της ζωής", εκδόσεις το ανώνυμο βιβλίο ,Απρίλιος 2015)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου