Λάμπα θυέλλης
Που όλο κουβαλάς
Το πένθος και τη μοναξιά
Μες στον καπνό σου
Υποκλίνομαι μπροστά σου
Και σφίγγω μες στα χέρια μου
Το ματωμένο πρόσωπό σου
Ω πόσο είν’ όμορφα μαζί σου
Στην ερημική μου κλίνη
Όπου ξεθυμασμένους πόθους μου συνάζω
Κι όπου ανασταίνεις με τη φλόγα σου
Ό, τι αλύπητα ρημάζω
Τάκης Βαρβιτσιώτης, Άρωμα ενός κομήτη, εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα, 1997.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου