Κυριακή Καρσαμπά-7 Ολιγόστιχα Ποιήματα

 Συγκάτοικος με τα πουλιά, τους Άγιους, τη χλόη,

τους καρχαρίες, τα φρικιά, σε τούτο τον πλανήτη.

……………………………………………………

Ώρα του δειλινού, δικαιοσύνης ώρα!

Και το τοπίο με περιέχει όπως περιέχει

τα πουλιά, τα έντομα, τις βρόχινες σταγόνες

τα φύλλα, τα κλαδιά.

……………………………………………………

Κοίτα …

Περπατάμε δίπλα σε ένα ηφαίστειο

μα δε σκεφτόμαστε τη λάβα…

Χαζεύουμε δήθεν ανύποπτοι

τ’ αγριολούλουδα στις πλαγιές

πλάι στον κρατήρα!

……………………………………………………

Ο πέτρινος τοίχος πάλιωσε,

μα αντλεί ακόμα ευτυχία 

παίζοντας με τη σκιά 

του διπλανού του δέντρου.

.......................................................................................

Αθέατα τα χέρια που άλλοτε μ’ άγγιξαν με στοργή

βρίσκονται πάντα εδώ την ώρα που πλαγιάζω!

………………………………………………………..

Και φεύγει η δική μας η ζωή

μα η ΖΩΗ όλο εδώ είναι πάλι

να ξεφυλλίζει σελίδες ημερολογίων!

………………………………………………………,,

Αλήθεια, μας εμπαίζουνε τα όνειρα

ή μας κρατούνε συντροφιά

εξοικειώνοντάς μας με το ανέφικτο;

……………………………………………………….

 ΣΧΕΔΟΝ ΓΥΜΝΗ ΣΑΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ