Γ. Χ. Ώντεν, Τι 'ν' αυτό που το λένε αγάπη;

Λένε ότι o έρωτας είναι ένα αγόρι,

Άλλοι ότι είναι ένα πουλί,

Λένε κάνει τον κόσμο να γυρίζει,

Και πως δεν πατά στη γη.

Ρωτώντας κάποτε το γείτονά μου

Που έδειχνε να ξέρει,

Αγριεμένη του λέει η γυναίκα του

Λέξη να μην προφέρει.

Μήπως μοιάζει με τούτη την πιτζάμα

Ή με ζαμπόν λαϊκού ξενοδοχείου;

Μυρίζει όπως των Άνδεων το λάμα

Ή έχει το άρωμα μυροδοχείου;

Γεμάτη με αγκάθια σαν το βάτο;

Ή είναι σα στρώμα πουπουλένιο αφράτο;

Τάχα σκληρή ή μαλακή στην άκρη;

Μα τι ’ν’ αυτό που το λένε αγάπη;

Μιλούν γι’ αυτή βιβλία της Ιστορίας

Με τρόπο κρυπτικό,

Θέμα κοινό σ’ υπερωκεάνια

Που πλέουν στον Aτλαντικό.

Σε αναφορές αυτοκτονίας

Το όνομά της γράφουν

Και σε καρνέ με δρομολόγια τρένων

Αδέξια το χαράζουν.

Ουρλιάζει σα σκυλί της Αλσατίας

Ή σαν την μπάντα του στρατού μουγκρίζει;

Σε πριόνι ή σε πιάνο Στάινγουέυ

Γνωρίζει το σκοπό της να τονίζει;

Ξέφρενη μες στα πάρτυ τραγουδάει

Ή μοναχά ο Μπαχ την αναπαύει;

Αν θες λίγη ησυχία, σταματάει;

Μα τι ’ν’ αυτό που το λένε αγάπη;

Κοίταξα μες στο εξοχικό μας σπίτι

Και δεν ήταν πουθενά.

Δοκίμασα στου Τάμεση την άκρη

Και στου Μπράιτον τη δροσιά.

Τι είπε η τουλίπα δε γνωρίζω,

Ο κότσυφας στα κλώνια·

Δεν ήταν στο κρεβάτι μου αποπίσω

Ούτε στον ορνιθώνα.

Της αρέσει τάχα αστεία να μορφάζει;

Είναι άρρωστη συχνά σε μια αιώρα;

Σε αγώνες ιπποδρομιών συχνάζει

Ή παίζει μ’ ένα σπάγκο όλη την ώρα;

Έχει τη θεωρία της για το χρήμα;

Μετρά γι’ αυτήν ο πατριώτης κάτι;

Λέει χυδαιότητες με αστείο ντύμα;

Μα τι ’ν’ αυτό που το λένε αγάπη;

Θα ’ρθει όταν τη μύτη μου σκαλίζω

Χωρίς να ειδοποιήσει;

Την πόρτα θα χτυπήσει όταν ξυπνήσω;

Στο τραμ θα με πατήσει;

Θα ’ρθει σαν αλλαγή καιρού στην πόλη;

Θα είναι ευγενική ή όλο βιάση;

Πού θα την πάει τη ζωή μου όλη;

Μα τι ’ν’ αυτό που το λένε αγάπη;

1938

Μετάφραση: Ερρίκος Σοφράς