Γιώργος Δουατζής-Μαργαρίτες

Δώσ’ μου το χέρι σου, αγαπημένη

σήμερα άνθισαν οι μαργαρίτες σου

 Είσαι 

η αφή των βιβλίων που αγάπησα

 οι μουσικές που με ταξίδεψαν 

οι ευωδιές που μου χαρίζει το κορμί σου

 οι φλύαρα μεστές σιωπηλές εικόνες 

που κατακλύζουν τα όνειρά μου 

η ζεστασιά που μοιραζόμαστε

 τις κάθε φορά μοναδικές αγκαλιασμένες νύχτες

 η ουσιώδης σπάνια συντροφιά

 στις κακοτράχαλες οδοιπορίες του νου 

ο χρόνος που λειαίνει τις αιχμηρές γωνίες μου 

η έσχατη πανδαισία των χρωμάτων

 όσα δεν μπορούν να ιστορήσουν οι λέξεις 

είσαι 

Και μην ανησυχείς 

πάντοτε θα φροντίζω μη γίνουν όλα λευκά

 να μη χαθεί το χρώμα, η ομορφιά 

απ’ τις δικές σου μαργαρίτες

 Να ξέρεις, θα είμαι κάθε Άνοιξη εκεί

 για να τις βλέπω να ανθίζουν

 (Από τη συλλογή «Χάρτινοι απόγονοι», εκδ. Στίξις, 2021)

Πηγή: https://www.andro.gr/empneusi/poems-lovers/5/