Είχανε σβήσει όλα τα φώτα της Ελένης.
Τι κρύο αλήθεια, μάνα μου, τι κρύο στην Κοζάνη.
Τα χέρια φίδια ψάχνανε στης χλαίνης μου τις τσέπες.
Αχ, χνούδια, στίχοι και χαρτιά τα εκατόν πέντε.
Κι εκεί στο βάθος ζήτω.
Ζήτω το χαρτονόμισμα πλυμένο εφτά φορές.
Και πάλι ζήτω εφτά δρόμους παρακάτω
ξεμούχλιαζαν με σκέλια ανοιχτά
τα γαλανά τους κυλοτάκια οι πουτάνες.
Ήτανε εθνική η γιορτή.
Ήταν κοντομεσήμερο.
Ήταν το χαρτονόμισμα πλυμένο από τα ζήτω.
Αντλήθηκε από το προφίλ της Αλέκας Πλακονούρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου